Alışkanlık mı? aşk mı ? hangisi daha çok yaralar kalbi? Bu sorunun cevabı çok net olmayabilir ama kesin olan bir şey vardır ki ; ikisi de çok acımasızdır! Neden inanmamış gibi bakıyorsun? Aşkın yapabileceklerinin farkında mı değilsin ya da alışmaya başlamanın acizliğini mi bilmiyorsun! İkisi de o kadar fena olabilir ki nefes alamazsın.
Aşkın ne kadar çok yan etkisi var : karıncaların dolaştığı karnımız, devamlı dönen başımız, yere basmayan ayaklarımız, kimseyi duymayan kulaklarımız, ,… aşkın prospektüsünde sık görülen bu yan etkiler yazar yazmasına ama ondan başkasını görmeyen gözlerimiz okuyamaz yazılanları! Aslında bunlar ne de hoş etkilerdir. Aşkı tatlı bir bela olarak karşımıza çıkarır, kapılıveririrz. Kalbimiz küt küt atar onu görünce, elini tutar bedenin yavaşça yükselir sanki, aynalara daha çok bakarız ona hep güzel görünmek için,. Her şey onun içindir artık! Ben, sen kalmaz ‘biz’ olmak isteriz. Bu tutkuyla kıskanırız, olmadık şeylere alınırız. Daha kırılgan olmuşuzdur artık. Beni sevmekten vazgeçecek mi korkusu başlar. ‘Bir gün çeker giderse’ ihtimali aklımıza düşer. Diğer yandan da bize sarıldığında sonsuz bir güven duygusu vardır hala. İşte böyle tezatlar yaşarken zaman geçer. Ve alışmışızdır artık! Bağışıklık kazanınca o aşka değişir her şey.
Aşkın o kadar yan etkisine karşı alışkanlık tam bir hastalıktır. Fakat onun bir hastalık olduğu ancak o alışkanlığı yapmamak zorunda kalırsanız anlarsınız. Her gün belli saatlerde onunla telefonla konuşmak, haftasonları her zaman gittiğiniz cafelerden birine gitmek, en sevdiğiniz müzik grubu şehrinize gelince koşa koşa gidip bilet almak,… bu alışkanlıklar güzeldir ama bir yere kadar: eğer sevgilinin o gitme ihtimali gerçek olmuşsa ve yanında değilse artık alışkanlıklar azaptır hep! Onunla zaman geçirdiğin yerlere yolun düşsün istemezsin. Zaman içinde yapılan her şey alışkanlık olmuştur ama o sevgilinken farkında değilsindir bunun. Sevgili bırakıp gidince elini, o el boş kalınca kalbin gibi farkına varırsın. Hem de öyle yavaş yavaş değil birden yüzüne vurulur bu acı! Alışmak insanı aciz kılar! Alıştıklarını yapamamak güçsüzleştirir insanı.
Şimdi düşünüyorum da, gözümü kapadığımda yüzü gözümün önüne gelmiyor ya bazen o an duyduğum korkunun nedeni alışkanlığımından mı yoksa aşkımdan mı?
